خط فارسی ما در واقع خط عربی است و برای زبان عربی ساخته شده است. دلايل زيادی داريم که نشان ميدهد اين خط با زبان فارسی سازگار نيست و بايد خط ديگری، جايگزين اين خط عربی، شود. زبان فارسی از گروه زبانهای آريايی است، بنابرين بهتر است با يک خط سازگار با زبانهای آريايی نوشته شود.
عربها چهار نوع ز (ز-ذ-ض-ظ)، سه نوع س (س- ص- ث) دو نوع ت (ت-ط) دو نوع ها(ها-ح)، دو نوع ق(غ–ق) و دو نوع الف (آ-ع) دارند، ولی ما آنها را مثل هم تلفظ ميکنيم. يعنی ما 9 تا حرف بی مصرف در الفبای خود داريم! چهار حرف (گ چ پ ژ) در خط عربي نبوده اند و ما با افزودن نقطه و سرکش آنها را ساخته ايم. دو حرف (یِ=Y) و (اي=I) در عربی مثل هم نوشته ميشوند، دو حرف (هِا=H) و (بهِ=E) هم مانند هم نوشته ميشوند. همچنين دو حرف (وِ=V) و (اُو= U) نيز در خط عربی مانند هم نوشته ميشوند، در حاليکه اينها با هم فرق دارند و نبايد مانند هم نوشته شوند. حروف ( اَ اِ اُ ) اصلا نوشته نميشوند. بنابرين ما 10 تا حرف در الفبای خود کم داريم.
اينها نشان ميدهند که الفبای خط عربی برای نوشتن زبان فارسی مناسب نيست و يک خط بدوی تصويری است که به زور املا، آنرا از بر ميکنيم و هميشه حتی بزرگسالان با آن مشکل دارند. اشکالات خط عربی در همينها خلاصه نميشود. در خط لاتين همه حروف با ارتفاع يکسان و بسيار منظم بين دوخط پايه نوشته ميشوند ولی در خط عربی برخی حروف بالای خط پايه، برخی زير خط پايه نوشته ميشوند، علائم تنوين و همزه و تشديد و نقطه ها هم وجود دارند که خط عربی را دو طبقه ميکنند! وجود علائم و دندانه ها و نقطه های ريز، باعث ميشود که نرم افزارهای تشخيص خط نتوانند دستنوشته ها و متنهای تصويری فارسی را ديجيتال کنند.
حروف خط لاتين به صورت جدا جدا نوشته ميشوند. ولی در خط عربی بصورت سليقه ای برخی حروف را بهم ميچسبانيم و برخی حروف را جدا جدا می نويسيم. بنابرين کار با بانکهای اطلاعاتی که با خط عربي نوشته شده باشد بسيار مشکل و پرخطا خواهد بود. خط فارسی از راست به چپ نوشته ميشود درحالی که فرمولهای رياضی، شيمی، برنامه های کامپيوتر، جداول حسابداری، نتهای موسقی و حتی اعداد و شماره ها و تاريخها از چپ به راست نوشته ميشوند. در عصر اطلاعات اينها نقايص بزرگی برای يک خط، محسوب ميشوند.
امروزه دهها دهها زبان را، با خط لاتين مينويسند. اين خط در قاره آمريکا، اروپا، آفريقا، استراليا و بخش بزرگی از آسيا با اندکی تغييرات استفاده ميشود، اين خط اختراع اقوام آريايی و ميراث مشترک همه انسانهاست. بنابرين گونه ای از آن بنام خط آريان را به عنوان خط ملی ايران پيشنهاد ميکنم. به اميد روزی که ديوان حافظ و شاهنامه، با خط آريان چاپ شود.